Drużyny Zaciężnej Księżnej Anny

Hybryda

Mój drogi pamiętniczku...

a długo się nie odzywałam bo tyle człek na głowie ma...
ot, pisze by ci wspomnieć, że pogoda się zmieniła i wełna już ciężką nie jest, wszystek lniane suknie na dnie kufra spoczną po naprawach i praniu. bardziej się już o futrach myśli, a i podszewka do płaszcza by się zdała, by grzać i zadziornie wyzierać kiedy się go uniesie, by jaką zziębniętą istotkę pod ramieniem schować przed zimnem, które tak w kości kuje.

wszelakie wyjazdy z całą świtą zakończone, choć czasem rycerze to tu to tam jeszcze w objeździe skoczą, by chwałę naszą głosić, by ogorzałe od słońca twarze pokazać...

inne jednak radości nas czekają...
ot dobry bóg, czy wszyscy święci nad naszą skromną drużyną czuwają. kiedy próbę przejdziemy, kiedy żadne z nas nie zwątpi, ni innego strachu nie zazna, wielki pan się nami zajmie.

dobrobyt wszelaki do nas zawita, biedę z kątów wygna, stroje pozwoli mieć bardziej kolorowe, skrzynie pełne wszelakiego dobra, zbroje lśniące tak że słońce chować się będzie za każdym razem ze wstydu, chorągiew nie jedną, a trzy mieć będziemy które z łopotem będą nad nami powiewać, z rumakami problemów nie będzie bo te zawsze skore do zawiezienia nas, choć i na koniec świata będą, i głodny człek nie będzie i spragniony.

dziękować trzeba wszelakim dobrym duchom i zakasać rękawy by dowody swej cnoty dać, aby później trzykrotny plon z niej zebrać.

Hybryda

"Jesteś, poza trasą.
Nowa, będzie lepsza."